Şerefli Kur’an nebi ve resûl olan Muhammed’in kalp ve beynindeki sinir hücrelerine şerefli elçi Cibrîl tarafından MS 610 yılının Ramazan ayında indirildi. Nebi kendisine vahyedilen Kur’an’ı tilavet etti ve parşömenlere Arapça alfabesiyle yazdırdı. Bu parşömenlere satırlarla yazılan şerefli Kur’an ayetleri rulo haline getirilerek saklandı. Nebi vefat etmeden önce Cibrîl’in işaretiyle rulo halindeki parşömenleri açarak dizdiler ve Kur’an’ı iki kapak arasına aldılar. Daha sonra bu mushaftan elle kopyalama yapıldı. İlk Kur’an mushafları harekesiz ve noktasızdı. Arapçaya hâkim olmayanlar kelimeleri yanlış okumaya başlayınca harekesiz ve noktasız olan ilk Mushaflara noktalama ve harekeleme uzun yıllar sonra eklendi. Uzun yıllar sonra hemzeler sonradan eklendi.
Dikkat! İşte bu nedenle harf sayımlarında sonradan eklenen hiçbir şeyi sayıma dahil etmeyiz; edemeyiz. İlk Kur’an mushafları nasılsa sayımları o şekilde yaparız. Sayımlara hemzeleri dahil ederek sayanlar, harekeleri dikkate alarak sayanlar ilâhî bir sayım yapmadıklarını apaçık bilsinler. Sonradan insan eliyle Kur’an’a eklenen şeyleri (hemze, hareke) de sayanlar şeytânların etkisi altında olduklarını bilsinler.
Bu makaleyi yazma amacım da aslında budur. Reşat Halife ve Reşat Halife’yi elçi/resûl olarak kabul etmiş kimseler harf sayımlarını ilk Kur’an Mushaflarına göre yapmadıkları için; ilk Kur’an mushaflarında olmayan harekeleme ve hemzelere göre yaptıkları için hakikate/gerçeğe kör olmuşlar ve harf sayımlarında sapmışlardır. Oysa akıl sahibi, mantık sahibi, ilim sahibi bir kimse harf sayımlarının ilk mushaflarda nasılsa öyle olması gerektiğini hemen anlarlar. Ancak bu insanların gözleri o kadar kör olmuştur ki eski Mushaflardaki harfleri apaçık sayabildikleri halde İbrahim Esinler’in resûllüğünü/elçiliğini kabul etmemek için harf sayımlarını bile çarpıtmaktadırlar. Ne acıdır ki bu insanlar besmelenin apaçık 19 harf olduğunu kabul etmeyen müşriklerin durumuna düşmüşlerdir.
Kısaca bilgi verelim. Besmele 19 harflidir. Ancak bazı kimseler çıkar ve şu iddiayı sunar; “(ٱلرَّحْمَٰنِ) er-rahman kelimesi ve (ٱلرَّحِيمِ) er-rahim kelimelerinin (رّ) ‘r’ harfinin üzerinde teşdid (şiddetlendirme) harekesi vardır. Bu hareke ‘r’ harfini 2 kez okutur. Benzer şekilde (ٱلرَّحْمَٰنِ) er-rahman kelimesinin mim (مَٰ) harfi üzerinde bir uzatma elifi olduğunu görürüz. Bu 3 yerde geçen harekelerle besmele 19 harf değil 22 harftir.” Şaka gibi değil mi? Eski mushaflara baktığımızda besmelenin 19 harfle yazıldığını net bir şekilde görürüz.
Durum aynen budur. Duhân suresinin 13. ayeti için de aynı durum geçerlidir. Eski Kur’an mushaflarında bu ayet apaçık 27 harfliyken bunu 28 harf sayanlar vardır. Bunu nedeni Mushaflara yüz yıllar sonra (جَاءَهُمْ) kelimesine sonradan eklenmiş hemzedir. Hemzeyi harf olarak sayanların yukarıda bahsettiğim gibi doğruyu aramak gibi bir amaçları yoktur. Reşat Halife nasıl saydıysa onlar da öyle sayar. Ancak bu sayım asla ama asla doğru değildir. Çünkü nebi ve resûl Muhammed hemze diye bir şey yazmadı şerefli Kur’an’a.
Aşağıda Osman Mushafının günümüzde yazılmış olan hemzeli hali görülmektedir.
4425|44|13|أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَآءَهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ
İşte sonradan (جَآءَهُمْ) kelimesine eklenen o hemzeyi sayanlar bu ayette 28 harf olduğunu savunarak İbrahim Esinler’in 27 harf delilini boşa çıkarmaya çalışırlar. Oysa Rabbimiz elçisini/resûlüne salat eder. Doğru metodoloji bir insanı her zaman doğru yola çıkarırır; yanlış metodolojiyse şeytândır. Hatayı görüp vazgeçmek de bir erdemliliktir.
Aşağıda eski Kur’an mushaflarını görüyorsunuz. Görüldüğü üzere hiçbirinde hemze yok. Mutlak ki nebi ve resûl Muhammed de bir hemze koymadı, koydurmadı. Mutlak ki böyle bir mushafa dokundu. Aklı selim bir insan ne düşünür? Elbette hemzeleri sayıma dahil etmeyi aklından bile geçirmez.
(Staatsbibliothek zu Berlin: Wetzstein II 1913 (Ahlwardt 305)
Kahire Mushafı. Harflerin yanına yada üstüne kırımız nokta koyulmuştur. Görüldüğü gibi toplam 27 harf vardır.
En doğrusunu Rabbimiz bilir.